Zgoda na jesień

  Jeszcze miesiąc temu myślalam jak strasznie i smutno będzie na świecie, gdy z drzew opadną liście i zrobi się ciemno.

 Nie potrafiłam , zresztą jak każdego roku , przypomnieć sobie jak to jest, kiedy na tle szarego nieba widać tylko  gałęzie a o godzinie 17 na poboczach dróg w małych miasteczkach nie widać już rowerzystów .

 Mimo, że wiedziałam, że czas ten nieuchronnie nadejdzie, żebym nie wiem jak bardzo chciała i pragnęła zatrzymać lato.....cieszyłam się, że to przecież jeszcze nie teraz.

I o dziwo gdy mimo pięknej i słonecznej pogody drzewa stały się nagle gołe a wieczory bardzo długie, jest we mnie zgoda na to co zastałam i co każdego roku jest mi dane przeżywać. Staram się i dostrzegam w tym sens i piękno.

Jeszcze jestem młoda, dzieci są małe, spraw mnóstwo do załatwienia....  i  jeszcze póki co fruwają motyle jak śpiewa Maryla Rodowicz.

 Ale przecież już za chwilę stanę u progu jesieni, może będzie mi dane tej późnej, listopadowej:).

 I mimo, że cieszę się, że to jeszcze nie teraz i  nie potrafię sobie tego wyobrazić , wiem , że nie zatrzymam spadających liści. Mam tylko nadzieję, że będzie to jesień piękna, słoneczna i ciepła jak tego roku.

Pozdrawiam